Schaduw en Echo

Klaas Boersma, oud-docent Beeldend en CKV, nam vanaf zijn start in het onderwijs in 1981 dagelijks een camera mee naar school: verslag doen van het proces en het product met als bijvangst ‘kinderen in hun schoolomgeving'.

In zijn tijd op het Ubbo Emmius herontdekte hij de kracht van het analoge proces: zelf filmrolletjes ontwikkelen en daarna digitaal verwerken. Zodoende kwam Boersma er ook toe de techniek van dit proces in het vak Beeldend te verwerken. Alle analoge camera’s gingen mee naar school en in de les ‘schrijven met licht’ kwamen natuurkunde, scheikunde, biologie en beeldend opeens als vakken samen.

Klaas Boersma vertelt over dit 'experiment': ‘Ik stond versteld van de interesse van de leerlingen in deze techniek ondanks de ‘traagheid‘ van deze kunstvorm t.o.v. hun snelle mobiel; met name de Polaroids vonden ze geweldig. Ze herkenden dat ‘slow looking’ een toegevoegde waarde heeft vanuit de maker, maar ook vanuit de beschouwer.’

De zwart-wit portretten zijn een direct gevolg van deze lessen: model zoeken of zelf zitten en het al dan niet bewerkte resultaat gebruiken in een beeldende opdracht. Boersma maakte foto’s van de leerlingen om duidelijk te maken hoe je een model instrueert, hoe je met licht kan modeleren en ruimte/aandacht kan creëren door onscherpte of perspectief.

In lijn van hun docent is een aantal leerlingen naar ABK Minerva gegaan met fotografie als specialisatie.

Vanuit een lessenreeks geboren, geven de portretten een beeld van de diversiteit van de leerlingen van de éénentwintigste eeuw en een klein inkijkje in de levens van deze individuen.