Eén van de allerergste dingen die een school kan gebeuren, is het overlijden van een leerling. In de afgelopen honderd jaar was dat meer dan eens een gegeven: na een slopende ziekte; een dodelijk ongeluk op weg naar school of weer terug naar huis; plotseling door een hartstilstand…
Toen we een aantal jaren geleden met alle medewerkers in gesprek gingen over de school die we zijn en die we willen zijn kwam dit onderwerp op verschillende plaatsen aan de orde. De impact van het sterven van een leerling brengt mensen in een school heel dichtbij elkaar. Als er ergens een moment is van het delen van verdriet, maar ook van verantwoordelijkheid voor elkaar en de leerlingen dan is het op zo’n ogenblik. Dan blijkt, zo werd gezegd, hoe betekenisvol een school kan zijn.
Tot halverwege de jaren ’90 was er nauwelijks beleid. Met de allerbeste bedoelingen werd naar bevind van zaken omgegaan met het overlijden van een leerling. Leerlingen werden opgevangen en als ze wilden mochten ze naar huis gaan. Vanuit de school werd meegeleefd met de ouders. Leerlingen en docenten werden in de gelegenheid gesteld de begrafenisplechtigheid te bezoeken.
In 1995 kwam er ‘beleid’. Het was het jaar waarin een leerling zelf kwam vertellen dat hij ongeneeslijk ziek was en waarschijnlijk nog een jaar te leven had. In het najaar van 1996 overleed hij, nog maar 17 jaar oud. De school had zich hierop kunnen voorbereiden en op verschillende manieren was er aandacht voor dit sterven. Er werd een ‘Actieplan bij een overlijden op school’ opgesteld en helaas bleek dat plan in de jaren daarna meer dan eens nodig. De toenmalige Besturenraad publiceerde hierover een artikel en stelde andere scholen in de gelegenheid dit plan te ontvangen. Het werd veelvuldig opgevraagd.
Leerlingen die meemaken dat een medeleerling overlijdt, vergeten dat nooit. Voor de medewerkers is dat niet anders. ‘Leven in de knop gebroken’, het is niet te bevatten en schokt de organisatie tot in het diepste. Een eeuw terugkijkend herinneren we ons deze leerlingen, hun ouders, broers en zussen en anderen die hen lief en dierbaar waren.
Gerard van Vliet
Deze website is altijd in ontwikkeling en nooit volledig. Kunt u dus meer vertellen over een foto of een fotoserie? Heeft u zelf beeldmateriaal beschikbaar dat u met ons wilt delen? Geef graag via onderstaand formulier uw informatie door!
Gaat het om één specifieke foto, omschrijf dan over welke foto het gaat. Vul ook uw contactgegevens in, zodat wij u kunnen benaderen bij aanvullende vragen. Alleen als u bij 'naamsvermelding' een vinkje zet voor toestemming, zullen wij eventueel uw naam vermelden in de presentatie.
Heeft u beeldmateriaal, laat dit dan bij 'toelichting' weten zodat wij contact met u op kunnen nemen.
