Plechtige in gebruikneming terrein Maarsdreef

Vanaf januari 1967 waren directie en schoolbestuur met nieuwbouwplannen bezig. In 1970 werd het lokalenplan door de overheid vastgesteld en in juni 1975 kon aan de Maarsdreef met de bouwwerkzaamheden worden gestart. Directeur Geert Meinders zou, om aan die start de nodige luister te verlenen, voor het front van genodigden, leerlingen en docenten plechtig ‘de eerste schep’ in de grond steken. Aangekomen op de bouwplaats moest hij echter enigszins beteuterd constateren dat daar, naast een uitgespitte graszode, een bordje prijkte met de tekst: ‘Meinders, wat een pech, de eerste schep die is al weg’.

In augustus 1976 werd de nieuwbouw in gebruik genomen. De bouwkosten van de nieuwe school bedroegen vier miljoen gulden. Ook dit gebouw was berekend op ongeveer 400 leerlingen maar er was nu voorzien in adequate werkruimtes voor schoolleiding, administratie en leerlingbegeleiders. Verder waren in het gebouw gerealiseerd: een ruime hal, dito kantine (‘aula’), een heuse docentenkamer met ‘zitje’, een studie- c.q. bibliotheekruimte en goed geoutilleerde vaklokalen. Het nieuwe schoolcomplex werd gecompleteerd door twee gymzalen, een sportveld en grond voor leerlingentuintjes. Parkeren kon op eigen terrein. Wat een ruimte en luxe! Vooruitstrevend, en heel prettig in het dagelijks gebruik, was dat de school was gestoffeerd met zachte vloerbedekking. Voorafgaand aan de ingebruikneming moest er natuurlijk verhuisd worden. Dat werd grotendeels in eigen beheer gedaan. Enkele ouders vervoerden met trekkers en landbouwwagens de grote en zware meubelstukken. Leerlingen droegen in een lange rij, gelijk mieren, eigen stoel en tafel van het oude naar het nieuwe gebouw. Deze bijzondere operatie creëerde een groot saamhorigheidsgevoel binnen de schoolsamenleving die nog lang nawerkte.

De ingebruikneming van de nieuwbouw werd aangegrepen om de school een naam te geven. Voortaan zou de christelijke Mavo door het leven gaan als ‘Chr. Mavo De Steiger’. Het bestuur bedoelde ermee aan te geven dat de school gelijk een ‘veilige aanlegplek’ zou zijn (zo was ook de entree tot het gebouw vormgegeven), maar ook een interpretatie van de schoolnaam als ‘bouwsteiger’ was niet ongebruikelijk.

De aard van het onderwijs veranderde in het nieuwe gebouw niet wezenlijk van de tijd daarvoor. Wel werd het lesgeven door de goede outillage vergemakkelijkt en waren de verblijfomstandigheden voor leerlingen, docenten en onderwijsondersteunend personeel sterk verbeterd. Wat ook niet veranderde was de prettige sfeer. Leerlingen en docenten voelden zich al snel thuis in het nieuwe gebouw. Natuurlijk kende dat ook wel wat tekortkomingen, zo bleek later. Het platte dak leidde gedurende vele jaren tot lekkages en regelmatig waren er problemen met de verwarming. En of de zo revolutionaire studieruimte op de bovenverdieping in de loop der tijd écht naar bedoeling en mogelijkheden is gebruikt mogen we ons afvragen.

Hans Koppen, docent aardrijkskunde aan De Steiger van 1 november 1972-1 augustus 1977

Het nieuwe schoolgebouw kreeg ook een nieuwe naam: De Steiger. De naam was duidelijk zichtbaar gemaakt in de entree. Het schoolbestuur was wettelijk verplicht 1% van de bouwkosten te reserveren voor een kunstwerk. Dit kunstwerk werd heel functioneel ingezet, bij de entree van het gebouw. Door middel van hoogteverschillen en materiaalgebruik werd een heuse steiger nagebootst.

Eerste foto: veel collega 's bij het oude Mavo gebouw aan de Hoofdstraat

Tweede foto: Jan te Velde

Derde foto: Hein Sikkema, Geert Meinders, Albert Rozema, Jan te Velde en Henk Faber