Een schoolgebouw voor volgende generaties

In de twee video’s blikt oud-personeel uit de bouwcommissie en het toenmalige bestuur van De Steiger terug op de aanloop naar de nieuwbouw. In de bouwcommissie zat een vertegenwoordiging van het personeel. Op die manier werd het gebouw vormgegeven vanuit de dagelijkse lesbehoefte. Zo werd de schets van de architect voor de natuurkundelokalen van tafel geschoven om plaats te maken voor een door de docenten ontwikkeld plan. En er moest niet één gymnastieklokaal komen, maar twee, één voor spel en één voor materialen, mét een raam waardoor er zicht was op het buitenveld.

Het nieuwe gebouw sloot aan bij een nieuwe onderwijsvisie: zelf ontdekkend leren, 'team teaching' en het klassikaal lesgeven doorbreken, dat moest het nieuwe schoolgebouw stimuleren.

Piet Leenhouts volgde ten tijde van de nieuwbouwplannen Tom Wiggers op als bestuurslid. Leenhouts was werkzaam bij Philips en verhuisde in de jaren ’70 naar het noorden als ‘Hoofd Kwaliteit’ in verband met een wisseling van de wacht. Door zijn toetreding was de relatie tussen Philips en de mavo opnieuw verankerd. Bovendien kon Leenhouts ook voor ‘kwaliteit’ zorgen binnen het bestuur: zo bracht hij de functioneringsgesprekken op gang met de docenten en stimuleerde hij de uitwisseling van personeel met het Ubbo Emmius.

Leenhouts verhaalt over de visie over de open ruimtes in het midden van het nieuwe schoolgebouw, zoals de hal en de studiekabinetten: ze moesten de ontmoeting stimuleren en ook een gevoel van saamhorigheid bevorderen. Het nieuwe gebouw was in de jaren ’70 een ‘school van de toekomst’, waar iets van het huidige duurzaamheidsideaal al in besloten lag.