Wim Luttmer (1949) was de vijfde uit een gezin van zeven kinderen van Erzo Luttmer en Francina Bergmeijer (zie ook op de tijdlijn, jaren ’20 het item ‘Liefde op de hbs’). Erzo en Francina hadden eind jaren ’20, begin jaren ’30 ook allebei op de hbs gezeten. Voor hun kinderen was het dus vanzelfsprekend dat ze naar het lyceum gingen. Wim deed gymnasium. Omdat zijn ouders in 1969 naar Haren verhuisden, zat hij het laatste jaar bij de familie Zwartsenberg in de kost; zij waren goede vrienden van zijn ouders.
Tot aan de derde klas van het gymnasium verliep Wims schoolcarrière heel voorspoedig. Maar in de vierde en vijfde klas bleef hij zitten. ‘Bij de ene leraar in hetzelfde vak scoor ik hoger dan bij een andere’, was indertijd zijn visie op het wel of niet overgaan. Het was zoeken naar balans tussen voetbal (Wim speelde in het 1e van SJS), de muziekvrienden, de schoolvrienden en het schoolwerk zelf. Sporten en naar een fuif op je Puch was ook belangrijk.
Wim was één van de eerste leerlingen die zijn haar lang droeg en op muzikaal vlak duidelijk een kind van zijn tijd was. Toen de muziekleraar Risselada de klas uitnodigde om zelf platen mee te nemen die tijdens de les beluisterd en besproken zouden worden, greep Wim zijn kans. Hij nam een plaat van de Rolling Stones mee. Toen Risselada na 30 seconden de muziek aangehoord te hebben de naald met een kras van de plaat afhaalde, was de boot aan voor Wim en liet hij zijn afkeuring hierover blijken. Het gevolg was niet onverwacht: ‘D’r uit!’ Op weg naar kamer 1 kwam hij Algera al tegen. Toevalligerwijs liep de rector rond die tijd langs het muzieklokaal en sprak Wim aan op zijn aanwezigheid. Als reactie op Wims verhaal, antwoorde Algera: ‘Ja, dat is toch ook geen muziek, Wim!’
De anekdote maakt duidelijk hoe groot de kloof tussen docenten en leerlingen begon te worden in de roerige jaren ’60. De vernieuwingen in de muziek, mode en op politiek vlak veroorzaakten spanningen, ook in gezinnen tussen ouders en hun kinderen. Niet elke jongen of elk meisje ging ‘de strijd’ aan met het gezag. Wim deed dat met zijn muziek- en schoolvrienden in elk geval wel.
Op de schoolavonden werd ook gebalanceerd op het randje van wat toegestaan was. In 1967 was er schooltoneel met als thema ‘wereldreis’. Vanuit het perspectief van een reisbureau werden de verschillende actuele thema's die in de wereld speelden, belicht. Er kwamen Tomossen en Puchs op het toneel, er werd gitaar gespeeld en er werden Beatles nummers gezongen. Dat zal niet bij iedere aanwezige in goede aarde zijn gevallen..
Foto 1: Piet Aapkes (Franklin)
Foto 2: Wim Luttmer
Foto 6: Lucy Martens en Gerda Bouwman
Foto 7: Nelleke Vierkant
Foto 8 en 9: de grote schoolavond met als titel 'Around the World'. Op de eerste foto is buikdanseres Lucy te zien. Het spektakel eindige in Liverpool met de Beatles.
.jpg)
Deze website is altijd in ontwikkeling en nooit volledig. Kunt u dus meer vertellen over een foto of een fotoserie? Heeft u zelf beeldmateriaal beschikbaar dat u met ons wilt delen? Geef graag via onderstaand formulier uw informatie door!
Gaat het om één specifieke foto, omschrijf dan over welke foto het gaat. Vul ook uw contactgegevens in, zodat wij u kunnen benaderen bij aanvullende vragen. Alleen als u bij 'naamsvermelding' een vinkje zet voor toestemming, zullen wij eventueel uw naam vermelden in de presentatie.
Heeft u beeldmateriaal, laat dit dan bij 'toelichting' weten zodat wij contact met u op kunnen nemen.
