Leerlingen onder de banken en over de daken

In de oorlogstijd was het voor leerlingen lang niet altijd veilig om naar school te gaan. Het station aan het eind van de straat was vaak doelwit van beschietingen vanuit de lucht. Oud-leerling Martin Nijkamp en Renny Wadman-Smook vertellen wat ze deden als het luchtalarm afging.

Meneer Rahms was vanaf 1940 onderdirecteur en verving de wiskundedocent A.C. Gathier, die naar Utrecht vertrokken was om gezondheisklachten. D. Algera uit Leeuwarden werd aangetrokken om hem als wiskundedocent op te volgen.

Directeur Lantermans had de laatste jaren van zijn carrière met ziekte te maken. In de zomer van 1943 bereikt hij de pensioengerechtigde leeftijd. Toch zegde hij toe ook na zijn pensionering nog enige tijd directeur te blijven om de confrontatie met het pro-Duitse department van Opvoeding, Wetenschap en Kultuurbeoefening niet aan te hoeven gaan. Bijzondere scholen dienden namelijk goedkeuring van dit departement te ontvangen bij nieuwe benoemingen. Door ziekte was dit enkel een directeurschap op papier.

Rahms nam zodoende de honneurs waar als onderdirecteur en hij speelde vaak een heroieke rol. Er was een continue dreiging van razzia's. Landwachters drongen dan de school binnen om de jonge mannen van 18 jaar, die aan hun dienstplicht moesten voldoen, op te pakken. Rahms hield tijdens de razzia's de landwachters vaak aan te praat, terwijl de jongens zich via het platte dak van het gymlokaal in het park konden gaan verstoppen. Oud-leerling Martin Nijkamp vertelt erover.

Veel dienstplichtige jongens waren ondergedoken, zo ook Hendrikus Beens, de hulpconciërge. Nadat hij goedgekeurd was in Emmen, dook hij onder met hulp van natuur- en scheikundeleraar De Boer. Hendrikus Beens vertelt hoe het hem die jaren verging en hoe hij na de bevrijding toch weer op de hbs aan het werk kwam.