De hongerkinderen uit Rotterdam waren een heel andere leefomgeving gewend dan hun leeftijdsgenootjes in Stadskanaal. De ontmoeting tussen de stadse kinderen en die van het platteland was bijzonder. Er werden vriendschappen voor het leven gesloten.
De familie Willering kregen in '42 en '43 in de vakantie twee zusjes Wilschut uit Rotterdam te logeren. Op die manier waren ze even uit 'de ellende' van thuis. In '45 volgden de echte hongerkinderen. Broertje Rob Wilschut kwam nu bij de familie Willering terecht. De vriendschap tussen Bert en Rob is altijd blijven bestaan.
Toen Rob 70 jaar werd, droeg Bert enkele stukjes voor uit de brieven die Rob vanuit Stadskanaal aan zijn vader en moeder in Rotterdam schreef. Rob's kinderen wisten niet wat ze hoorden: hun ouders vertelden nooit over de oorlog. Voor Bert was dit het begin van zijn boek: de correspondentie tussen kinderen en ouders was zijn belangrijkste bron.
In Stadskanaal was geen honger. Vader ging naar Veenhuizen om melk te halen, ging naar Mussel voor spek, bond desnoods zelf een varken aan de ladder. Koolzaad werd gemalen bij een bakkertje in Mussel. Bert Willering vertelt over het verschil in wereldbeeld en hoe de gewoontes uit het noorden op den duur ook door de Rotterdammertjes werden overgenomen.
Deze website is altijd in ontwikkeling en nooit volledig. Kunt u dus meer vertellen over een foto of een fotoserie? Heeft u zelf beeldmateriaal beschikbaar dat u met ons wilt delen? Geef graag via onderstaand formulier uw informatie door!
Gaat het om één specifieke foto, omschrijf dan over welke foto het gaat. Vul ook uw contactgegevens in, zodat wij u kunnen benaderen bij aanvullende vragen. Alleen als u bij 'naamsvermelding' een vinkje zet voor toestemming, zullen wij eventueel uw naam vermelden in de presentatie.
Heeft u beeldmateriaal, laat dit dan bij 'toelichting' weten zodat wij contact met u op kunnen nemen.
