De berookte kamer van de baas

In mei 1919, kort na de bevestiging van de komst van een christelijke hbs werd de heer Karel Lantermans (1878-1945) benoemd als directeur. Lantermans werd geboren in het Groningse Oostwold, maar groeide op in de Over Betuwe. Zijn vader was hoofd van de christelijke school in Valburg. De liefde voor het christelijk onderwijs kreeg hij al vroeg mee. Karel bezocht de eerste christelijke kweekschool De Klokkenberg in Nijmegen. Hij was lange tijd onderwijzer in verschillende plaatsen in Nederland en was enige tijd leraar aan de christelijke mulo in Zwolle. Ondertussen had hij diverse lagere onderwijsakten gehaald. Na zijn werk in Zwolle werd hij leraar aan de Kweekschool met de Bijbel in Groningen. Daar behaalde hij de akte MO B Nederlands en werd leraar Nederlands aan het Willem Lodewijk Gymnasium.

Tijdens zijn studie wist hij nog tijd te vinden voor het schrijven van romans over het leven in en het dialect van de Over Betuwe. Gelukkig zette hij deze ‘hobby’ ook in latere tijden voort. Menig hbs-leerling kende de roman Onder de rook van ‘den Valk’, van zijn hand, waarin hij de toestand in de glasfabrieken in Nieuw-Buinen beschreef.

Het gezin Lantermans woonde eerst boven in de villa aan de Drouwenermond, dat tot de opening van de nieuwbouw in 1926 als schoolgebouw diende. In het Gedenkboek van 1959 schreef oud leerling J. Wiegman over de situatie in de villa:

‘Want ’t bleek mij al gauw dat de fam. Lantermans in ’t schoolgebouw woonde. Dit verhoogde de huiselijkheid in ongekende mate. Soms daalde b.v. de heerlijke geur van erwtensoep met worst zeer deugdzaam de trap van het woninggedeelte af en streelde onze reukorganen terwijl de wiskundeleraar bijzondere belangstelling trachtte te wekken voor het scheefhoekig parallellepipedum.

Dan gingen onze ogen ondanks leraarlijke protesten van recht voor naar links op zij waar de oudste dochter des huizes, een klassegenote, snuivend en gnuivend genoot van het vooruitzicht.’

Een andere oud leerling I. Gramsbergen schreef in dezelfde bundel:

‘Tenslotte onze baas. Als leerling merkten we hem weinig. Wel stond hij altijd als de leerlingen binnenkwamen boven aan de trap. De kromme pijp in zijn mond.

O wee echter, wanneer we op de een of andere manier nader met hem in contact moesten komen. Dan waaide er wat! Toch werd het lege lokaal niet al te veel bevolkt. We zorgden er wel voor, dat we niet al te vaak in de kamer van de baas moesten zijn.’