1968, brugklasser en fietsen van Veendam naar Stadskanaal.
Voor leerlingen die vanuit Veendam naar Ubbo Emmius in Stadskanaal naar school gingen, was het gebruikelijk om tot de herfstvakantie naar school te fietsen. Vanaf mijn huis was dat ruim 18 kilometer. Het was geen vraag of je als twaalfjarige mee zou fietsen, dat was gewoon. Mijn ouders hadden geen zorg over of ik zover zou kunnen fietsen. De route was overzichtelijk. Fietsen dus.
Hoe we wisten waar de verzamelplek was, geen idee. Er was vast iemand met een oudere broer of zus die het wist. Ergens in het centrum van Veendam kwamen we bij elkaar.
Van mijn lagere school gingen 3 meisjes mee. De ouderejaars gaven het tempo aan. In veertig minuten waren we op school. Een gemiddelde van 26 kilometer per uur! We fietsten langs Wildervank en Bareveld. Onderweg sloten zich steeds meer jongeren aan. Bert, Niesje, Harry en bij Bareveld nog een jongen wiens ouders een winkel hadden.
Voor de eersteklassertjes was de fietstocht een fikse inspanning. We kwamen moe en bezweet op school aan. Ik zat achter Ineke en zag op een dag dat haar hele shirt doorweekt was. Maar we zeurden er niet over.
Ik vond de eerder genoemde Harry een leuke jongen, een ouderejaars. Op een dag zei hij iets tegen mij en van de weeromstuit keek ik niet uit en botste tegen een stilstaande auto. Fiets kapot, auto ook en mijn imago had een flinke deuk gekregen.
Behalve lekkende bekers chocolademelk (alle boeken en schriften eronder) en af en toe een lekke band herinner ik me niet veel van de fietstochten. Na de herfstvakantie mocht ik met de bus (de busreizen, een verhaal apart) en toen het weer voorjaar werd, verhuisde ons gezin naar Stadskanaal en hoefde ik maar tien minuten meer te fietsen.
.jpg)